Memo Për Prindërit "Karakteristikat E Adoleshencës". Rekomandime Për Prindërit

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. E modifikuara e fundit: 2023-12-17 15:53

Adoleshenca konsiderohet tradicionalisht mosha më e vështirë arsimore. Vështirësitë e kësaj moshe janë të lidhura kryesisht me pubertetin si shkak i anomalive të ndryshme psikofiziologjike dhe mendore

Gjatë rritjes së shpejtë dhe ristrukturimit fiziologjik të trupit, adoleshentët mund të përjetojnë ankth, rritje të ngacmueshmërisë dhe ulje të vetëvlerësimit. Karakteristikat e zakonshme të kësaj moshe përfshijnë ndryshimet e humorit, paqëndrueshmërinë emocionale, kalimet e papritura nga argëtimi në dëshpërim dhe pesimizëm. Një qëndrim tërheqës ndaj të afërmve kombinohet me pakënaqësinë akute me veten. Neoplazma qendrore psikologjike në adoleshencë është formimi i ndjenjës së adoleshencës për të rritur, si një përvojë subjektive e qëndrimit ndaj vetes si i rritur. Dhe pastaj fillon lufta për njohjen e të drejtave të tyre, pavarësinë, e cila në mënyrë të pashmangshme çon në një konflikt midis të rriturve dhe adoleshentëve.

Rezultati është një krizë e adoleshencës. Nevoja për t'u çliruar nga kujdesi prindëror shoqërohet me luftën për pavarësi, për të vendosur veten si një person. Reagimi mund të shfaqet në refuzimin e pajtueshmërisë me normat e pranuara përgjithësisht, rregullat e sjelljes, zhvlerësimin e idealeve morale dhe shpirtërore të brezit të vjetër. Kujdesi i imët, kontrolli i tepërt mbi sjelljen, ndëshkimi me heqjen e lirisë dhe pavarësisë minimale përkeqësojnë konfliktin adoleshent dhe i provokojnë adoleshentët në negativizëm dhe konflikt. Duringshtë gjatë kësaj periudhe të vështirë që grupi i referencës (domethënës) ndryshon për fëmijën: nga të afërmit, prindërit tek bashkëmoshatarët. Ai vlerëson mendimin e bashkëmoshatarëve të tij, duke preferuar shoqërinë e tyre, dhe jo shoqërinë e të rriturve, kritikat për të cilat ai refuzon, nevoja për miqësi, një orientim drejt "idealeve" të kolektivit po mprehet. Në komunikimin me bashkëmoshatarët, modelohen marrëdhëniet shoqërore, fitohen aftësi për të vlerësuar pasojat e sjelljes ose vlerave morale të dikujt ose të dikujt tjetër. Karakteristikat e natyrës së komunikimit me prindërit, mësuesit, shokët e klasës dhe miqtë kanë një ndikim të rëndësishëm në vetëvlerësimin në adoleshencë. Natyra e vetëvlerësimit përcakton formimin e cilësive personale. Një nivel adekuat i vetëvlerësimit formon vetëbesim, autokritikë, këmbëngulje, apo edhe vetëbesim dhe kokëfortësi.

Ndërtimi i marrëdhënieve me bashkëmoshatarët, rivaliteti, pasiguria me jetën e mëvonshme, mungesa e besimit në aftësitë e tyre - ka shumë vështirësi dhe stres për ta, dhe ne, prindërit, përpiqemi t'i ndihmojmë, shpesh duke marrë një pjesë të konsiderueshme të tyre. Por pikërisht duke kapërcyer këto vështirësi ato zhvillohen. Duke u dhënë atyre një "pilulë magjike", duke bërë diçka P FORR fëmijën, ne nuk i bëjmë ata të lumtur, por ua lehtësojmë vuajtjet dhe … nuk i lejojmë të zhvillohen. Po, është e vështirë për të tani, por kjo është mënyra e vetme për të mësuar të jetosh. Dhe çfarë do të ndodhë atëherë, në moshën madhore, kur nuk do të ketë baba, nënë dhe ai që do të rrëshqasë pilulën në kohë? Kur do të jetë VETEM ME VETEN? Mënyra për të dalë edhe nga situatat dhe gjendjet më të pakëndshme dhe të vështira për një adoleshent qëndron në njohjen e vetes, dhe gjëja më e madhe që prindërit mund të bëjnë është ta ndihmojnë atë ta bëjë këtë.

NUK ka fëmijë të vështirë! Sjellja e padëshirueshme e një fëmije problematik është shpesh një përpjekje e mendjes së tij "për të mbijetuar, me të gjitha mjetet" në rrethana të pafavorshme për të. Prandaj, është e nevojshme që fëmija të kuptojë, mbështesë, dijë se çfarë mendon, çfarë ndjen. Dhe për këtë, është e nevojshme të vendosen rregulla në familje: rregullat e respektit reciprok, gjykimet pa vlerë dhe përdorimi i "mesazheve", për të komunikuar në "gjuhën e ndjenjave", aftësia e të cilave rekomandohet të të konsolidohen dhe të përdoren në familje.

I-mesazhi ose I-shqiptimi është një mënyrë për të zhvilluar një bisedë. Ju jeni një mesazh: "Ju jeni përsëri vonë", "Ju nuk keni bërë atë që ju kam kërkuar të bëni", "Ju jeni vazhdimisht duke bërë gjërat tuaja", ata të gjithë fillojnë me akuza kundër personit tjetër, dhe zakonisht e vënë personin në një pozicion mbrojtës, ai në mënyrë të pandërgjegjshme merr ndjenjën se po sulmohet. Kjo është arsyeja pse, në shumicën e rasteve, në përgjigje të një fraze të tillë, një person fillon të mbrojë veten, dhe mënyra më e mirë për të mbrojtur, siç e dini, është një sulm. Si rezultat, një "bisedë" e tillë kërcënon të përshkallëzohet në një konflikt.

"I-message" ka disa përparësi ndaj "You-message":

1. Ju lejon të shprehni mendimet dhe ndjenjat në një formë që nuk është fyese për bashkëbiseduesin.

2. "I-mesazh" i lejon bashkëbiseduesit të njihet më mirë me ju.

3. Kur jemi të hapur dhe të sinqertë në shprehjen e ndjenjave tona, bashkëbiseduesi bëhet më i sinqertë në shprehjen e tyre. Bashkëbiseduesi fillon të ndiejë se i besohet.

4. Duke shprehur ndjenjat tona pa urdhër ose qortim, i lëmë bashkëbiseduesit mundësinë të marrë një vendim vetë.

Metodë

1. Filloni një frazë me një përshkrim të faktit që nuk ju përshtatet në sjelljen e një personi tjetër. Theksoj, pikërisht faktin! Asnjë emocion apo vlerësim i një personi si person. Për shembull, si kjo: "Kur jeni vonë …".

2. Tjetra, ju duhet të përshkruani ndjenjat tuaja në lidhje me këtë sjellje. Për shembull: "jam i mërzitur", "jam i shqetësuar", "jam i mërzitur", "jam i shqetësuar".

3. Pastaj ju duhet të shpjegoni se çfarë efekti ka kjo sjellje tek ju ose të tjerët. Në një shembull me vonesë, vazhdimi mund të jetë kështu: "sepse më duhet të qëndroj në hyrje dhe të ngrij", "sepse nuk e di arsyen e vonimit tuaj", "sepse kam pak kohë për të komunikuar me ty, "dhe kështu me radhë.

4. Në pjesën e fundit të frazës, ju duhet të informoni për dëshirën tuaj, domethënë, çfarë lloj sjelljeje do të donit të shihni në vend të asaj që ju shkaktoi pakënaqësi. Unë do ta vazhdoj shembullin me vonesë: "Unë me të vërtetë do të doja që ju të më telefononi nëse nuk mund të vini në kohë."

Fëmijës i duhet dhënë më shumë liri dhe përgjegjësi për veprimet e tij, të mos vendosë për të, të mos e detyrojë ose këmbëngulë, të braktisë pozicionin akuzues, duke siguruar mbështetje, duke e udhëhequr me kompetencë

"Pyetje magjike" që udhëzojnë fëmijën:

Cfare doni?

Pse e doni këtë?

Imagjinoni që tashmë keni marrë atë që dëshironi. Çfarë do të bëni për këtë? Sa do të gëzoheni? A është kjo ajo që dëshironi vërtet?

Pse mendon se nuk e ke?

Çfarë mund të ndikojë në ndryshimin e situatës?

Cfare do te besh?

Cilat mund të jenë pasojat për ju dhe të tjerët?

Cila është pjesa më e vështirë për ju?

Çfarë këshille do t'i jepnit dikujt tjetër nëse ai do të ishte në vendin tuaj?

Imagjinoni një dialog me personin më të mençur që njihni. Çfarë do t'ju thotë të bëni?

Unë nuk e di se çfarë të bëj më tej. Cfare mendoni ju?

Nëse dikush tjetër do ta thoshte ose do ta bënte këtë, çfarë do të ndjenit, mendoni? Çfarë do të bënit më pas?

Çfarë do të fitoni dhe çfarë do të humbni nëse e bëni këtë?

Çfarë duhet të jetë në gjendje? Ku dhe si do ta mësoni këtë?

Kush mund t'ju ndihmojë dhe si?

Kur do filloni ta bëni këtë?

A do ta arrini përfundimisht qëllimin tuaj me këtë?

Cilat janë vështirësitë dhe pengesat e mundshme?

Çfarë do të bëni në këtë rast?

Një shembull i një dialogu, marrë nga gjerësia e internetit, dhe, falë autorit! (shembull, natyrisht, i ekzagjeruar dhe i forcuar për të kuptuar teknikën):

Djali: Unë dua X-BOH

Mami: Pse?

Djali: Unë do të luaj. Kjo eshte fantastike. Mund të lëvizni atje.

Mami: Pse nuk e ke akoma?

Djali: Sepse nuk blini!

Mami: Pse nuk blej?

Djali: Sepse nuk ke para.

Mami: Aspak, aspak?

Djali: Po, por nuk do t'i shpenzoni në X-VOX

Mami: Pse?

Djali: Sepse i shpenzon për gjëra të tjera.

Mami: Cilat?

Djali: Ndoshta ato më të nevojshme.

Mami: Çfarë mund të bëjë ndryshimin?

Djali: Nëse shpenzojmë më pak?

Mami: Nga çfarë jeni gati të hiqni dorë për hir të X-BOH?

Djali: Nga filmat dhe karamelet

Mami: A mund të llogaritni sa do të kurseni në një muaj në këtë mënyrë?

Djali: Rreth një mijë

Mami: Sa muaj do të kurseni për X-VOX si kjo?

Djali: Një vit e gjysmë.

Mami: Mund të presësh një vit e gjysmë? Jetoni një vit e gjysmë pa film dhe karamele?

Djali: Jo

Mami: Ndonjë ide tjetër?

Djali: A do të punoj?

Mami: Ku do të çohesh për të punuar në moshën 11 -vjeçare? Kush do t'ju paguajë?

Djali: Askund. Nuk e di.

Mami: Derisa ta dini këtë, derisa të kuptoni se si të fitoni para, çfarë tjetër mund të ofroni për të arritur qëllimin tuaj?

Djali: Duhet të fitosh më shumë.

Mami: E shkëlqyeshme. Mund të më thoni si mund të fitoj më shumë?

Djali: Puno më shumë.

Mami: Ku mund ta gjej kohën për këtë?

Djali: Diçka tjetër për të mos bërë.

Mami: Për shembull? Nuk mund të rri zgjuar, të ha, të pushoj. Ku tjetër shkon koha ime?

Djali: Ende shkoni në dyqan, gatuani, lani enët.

Mami: Çfarë tjetër?

Djali: Ju jeni ende duke fshirë fshesën me korrent.

Mami: Çfarë nuk mund të bëj për këtë? Kush do ta bëjë atë për mua?

Djali: Unë mund të fshij me fshesë me korrent, të laj enët.

Mami: Super! Unë sapo do të blija një makinë larëse enësh. Kushton njësoj si X-BOX. Por nëse lani enët, atëherë nuk kam nevojë për një makinë larëse enësh. A jeni gati për të larë enët çdo ditë nëse blejmë X-BOX?

Djali: Sigurisht!

Mami: A jeni gati të lani enët për gjashtë muaj derisa të kursejmë përsëri për pjatalarësen?

Djali: Gati.

Mami: Dhe nëse nuk e përmbushni marrëveshjen? Nëse blej XBOX dhe ju refuzoni të lani enët? Çfarë duhet të bëj atëherë?

Djali: Epo, do të jetë e drejtë nëse ma merr X-BOX-in.

Mami: Dhe nëse luani mjaftueshëm për dy ditë, a do të lodheni nga X-BOH dhe do të ndaloni së laruri enët? Atëherë nuk do të kem para për një makinë larëse enësh, as enë të pastra. Si do ndihem? Si do të ndiheshit po të ishit unë?

Djali: Se jam mashtruar.

Mami: A do të vazhdosh të besosh personin që të mashtroi?

Djali: Jo.

Mami: A do të vazhdoni të negocioni me të, të bëni diçka për të?

Djali: Jo.

Mami: A do të keni ndonjë dëshirë tjetër pasi të merrni X-BOX?

Djali: Sigurisht.

Mami: Domethënë, ju e kuptoni që nëse ju, pasi keni marrë X-VOX, shkelni kushtet e marrëveshjes sonë, atëherë unë nuk do të përpiqem të plotësoj dëshirat tuaja të mëtejshme? A e kuptoni që është në interesin tuaj të përmbushni kushtet e kontratës?

Djali: Sigurisht.

Mami: Çfarë mund t'ju pengojë të përmbushni kushtet?

Djali: Mund të lodhem.

Mami: Si propozoni për të zgjidhur problemin?

Djali: Më lejoni të kem një ditë pushimi nga pjatat të Dielën.

Mami: Ne rregull. Marreveshje?

Djali: Dakord.

Krahasoni me një dialog tjetër:

Djali: Unë dua X-BOH

Mami: Më lejoni të blej, por për këtë ju gjithmonë do të lani enët gjatë gjithë vitit, përveç fundjavës. Dhe nëse nuk e bëni, atëherë nuk do t'ju blej më asgjë.

Duket se marrëveshja në fakt është e njëjtë. Por rezultati është i ndryshëm. Në rastin e dytë, kushtet i vendosen fëmijës nga i rrituri. Në rastin e parë, vetë fëmija (me ndihmën e pyetjeve kryesore) arriti një marrëveshje, që do të thotë se niveli i vetëdijes dhe përgjegjësisë për pajtueshmërinë me kushtet e kontratës do të jetë më i lartë. Dhe fëmija gjithashtu fitoi përvojë në zgjidhjen e një problemi jetësor.

Kjo qasje krijon një atmosferë bashkë-krijimi midis prindit dhe fëmijës. Nga ana e prindit, kjo është ndjekja e interesave të fëmijës dhe udhëzimi i fëmijës me ndihmën e "pyetjeve magjike". Nga ana e fëmijës, ky është një kërkim krijues, studimi i zgjedhjeve të tyre, guximi i vendimmarrjes, aktivitet i fuqishëm. Elementi kryesor për fëmijën këtu është vetëdija dhe përgjegjësia: "Unë e di se si mund ta ndryshoj jetën time".