Nuk Keni Pse Të Doni, Falni Dhe Pretendoni Se Jeni Të Shenjtë

Përmbajtje:

Video: Nuk Keni Pse Të Doni, Falni Dhe Pretendoni Se Jeni Të Shenjtë

Video: Nuk Keni Pse Të Doni, Falni Dhe Pretendoni Se Jeni Të Shenjtë
Video: ПРИЗРАКИ ЗДЕСЬ ОБИТАЮТ ЛЫСАЯ ГОРА УЖАСА СЕАНС ЭГФ Geister HIER Bewohnt BERGE DES HORRORS session egf 2024, Prill
Nuk Keni Pse Të Doni, Falni Dhe Pretendoni Se Jeni Të Shenjtë
Nuk Keni Pse Të Doni, Falni Dhe Pretendoni Se Jeni Të Shenjtë
Anonim

Nuk keni pse të doni, falni dhe pretendoni se jeni të shenjtë

Ju duhet t'i doni prindërit tuaj, edhe nëse fëmijëria juaj ishte si një nga qarqet e ferrit, sepse ata ju lindën. Ju duhet ta falni ish-burrin tuaj, edhe nëse ai ju rrahu dhe ju poshtëroi, në mënyrë që të filloni jetën tuaj përsëri. Njëherë e përgjithmonë duhet të heqësh qafe të gjitha emocionet e rënda, të rritësh krahët dhe të shkosh të jetosh në Parajsë. Sepse nuk ka vend për shenjtorë të tillë në Tokë.

Çfarë emocionesh dhe mendimesh ngjall tek ju paragrafi i mëparshëm? Marrëveshje? Ndiheni sikur duhet, apo jo? Apo ndoshta acarim, zemërim dhe refuzim? Unë vetëm kam këtë të fundit. Unë nuk e kuptoj se nga erdhi ky koncept i faljes. Më falni, dhe gjithçka do të kalojë. Më fal, dhe shpirti im do të bëhet më i lehtë. Duhet të jetë diçka e një feje. Njeriu po përpiqet t'i afrohet Zotit. Dhe Zoti i fal të gjithë. Ai nuk mund të lëndohet, sepse Ai është mbi përvojat e kësaj bote. Po, vetëm ne - njerëzit, nuk mund të ndërpresim thelbin tonë emocional. Dhe kjo është mirë, sepse emocionet na bëjnë njerëz.

Unë nuk besoj se ju mund të falni një vepër të fortë thjesht me një përpjekje vullneti. Nuk besoj se mund ta detyrosh veten të duash dikë thjesht sepse ti dhe ai person ndajnë gjenet. Por ju mund të pretendoni se falni. Të thuash që ankesat e së kaluarës nuk të ndjekin më, por për ndonjë arsye papritmas sëmuresh shumë. Ose për të mos hyrë më në një lidhje. Ose makth të çuditshëm.

Ndodh që një person thotë: "Unë e di që duhet ta fal / përpiqem me gjithë forcën time, por nuk mundem". Dhe ky person vuan nga një ndjenjë faji, nga fakti se ai është aq i keq, pasi nuk mund të falë. Por nuk duhet! Jini të sinqertë me veten. Ju jeni lënduar. Të dhemb, rrjedh gjak, dhe në vend që të shërohesh e dekoron me lule. Ju nuk kujdeseni për shëndetin tuaj mendor, por po përpiqeni t'u tregoni të tjerëve se sa bujarë jeni. Bujar, i sjellshëm, i mirë, me një vrimë të zbrazët në gjoksin e tij.

Pra, ju duhet të jeni hakmarrës, hakmarrës dhe të përtypni tërë jetën tuaj përmes gabimeve të shkaktuara nga dikush? Asnjë ekstrem nuk nevojitet. Kujdes me veten. Pranoni se ju është bërë padrejtësi. Se je i lënduar dhe i trishtuar. Je i mërzitur, je i zemëruar. Ju jeni duke qarë. Jini të vetëdijshëm për gamën e plotë të emocioneve dhe ndjenjave që po ndjeni. Jepini shpirtit tuaj kohë për të gëzuar. Nëse ka një mundësi për të folur me abuzuesin, flisni për atë që ju ofendoi dhe si ndiheni. Nëse jo, shkruajini atij një letër në të cilën do të shpjegoni gjithçka që është grumbulluar në shpirtin tuaj, gjithçka që ju dhemb. Kjo letër nuk ka nevojë t’i jepet askujt. Mund ta digjni, ta mbytni, ta copëtoni në copa të vogla dhe ta lini të zbresë nga era, duke imagjinuar se dhimbja juaj zhduket ashtu si letra. Jepni kohën e dhimbjes për të qëndruar në shpirtin tuaj për periudhën e caktuar. Le të jetë si një mysafir. Dije, ajo do të qëndrojë dhe do të largohet. Ajo patjetër do të largohet nga vetja. Vetëm mos e nxirr jashtë.

Çuditërisht, nëse nuk pretendojmë të jemi shenjtorë, i duam dhe falim ata që janë të pakëndshëm për ne, falja përfundimisht do të vendoset në heshtje në shpirtrat tanë. Dhe një ditë ne papritmas kuptojmë se plaga është shëruar dhe lule janë rritur rreth tyre.

Recommended: