Bëhu JO Vetvetja

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. E modifikuara e fundit: 2023-12-17 15:53

Ishte shumë kohë më parë. Unë shkova në një grup dhe u ftova të merrja pjesë si zëvendësues në një plejadë. Tani as që mbaj mend se cilin personazh jam zgjedhur. Por atë që më ndodhi në këtë rol, e mbaj mend qartë për shumë vite.

Në fillim gjithçka shkoi si zakonisht, personazhi im eci me qetësi nëpër dhomë midis figurave të tjera. Vura re një veçori, dora ime e djathtë varej si kamxhik dhe herë pas here doja të shtyja figura të tjera me bërryl. Pastaj u ndje një ndjenjë e një cigareje në dhëmbët e mi. Në jetën time pata një shans të provoja cigare, mund ta imagjinoj se çfarë është. Por personazhi im e mbajti me dhëmbë, pjesëmarrja në bisedë nuk e nxori nga goja. Personalisht, nuk mund ta bëja këtë:-) Pastaj filloi një bisedë e rëndësishme, figura të tjera po diskutonin diçka. Doja të ulesha (për ndonjë arsye vetëm në tryezë) dhe të merrja një cigare të re. Cigaret nuk gjendeshin askund:-) Unë i kërkoja me sytë e mi dhe u shpërqendrova nga biseda. Dhe pastaj pashë një paketë cigare, aq qartë sa i shoh tani këto letra. Paketa ishte e shtrirë në një tavolinë prej druri. I afrova asaj me dorën e djathtë. Pastaj ishte edhe më e pjerrët, pashë se si trungu i dorës sime të djathtë goditi paketën, cigarja u hodh jashtë dhe dora tjetër e plakut e kapi me shkathtësi. Krahu i djathtë u amputua pothuajse në bërryl. "Gjyshi" ndezi një cigare dhe u kthye në bisedë. Ai mund të jetë kthyer, por unë, në fakt, zonja e këtij trupi, isha në tronditje të plotë. Çfarë është kjo? Halucinacione? Fillimi i një çrregullimi mendor? I njëjti gjysh më shpërqendroi)) Ai ishte i zemëruar, i indinjuar dhe u përpoq të bërtiste. Personalisht, unë, një grua e arsimuar për të rritur, nuk jam mësuar të bërtas në mes të dhomës, e rrethuar nga të huajt. Prandaj, unë vetëm e informova me delikatesë prezantuesin se personazhi im i konsideron ata si Herodë (të cilët nuk mund ta imagjinoj) dhe pendohet hidhur për atë që i bënë Marinka / Maruska (nuk e bëra me siguri emrin). Aksioni vazhdoi, figurat lëvizën, biseduan. Në një moment, të gjithë rrethuan një grua. Karakteri im u gëzua - tani të gjithë e shikojnë atë! Faultshtë faji i saj! Nuk është për të ardhur keq të vrasësh një nënë të tillë! Unë nuk e lashë gjyshin tim të flasë)) Natyrisht, ai nuk ishte personazhi qendror. Në atë moment, disa fjalë më të rëndësishme tingëlluan nga figurat e tjera. Gjyshi po tundte emocionalisht trungun e tij, duke kërkuar drejtësi. Dhe pastaj ai filloi të qajë, në heshtje dhe i pafuqishëm. Unë nuk mbrova, nuk ndihmova … Lotët rrodhën poshtë faqeve të rrudhosura. Ai i fshiu ato me një trung dhe me dorën tjetër rrëzoi një gotë me një lëng të turbullt. Fyti im u dogj, pastaj stomaku më ngrohet. Nuk kishte rëndësi për çfarë po grindeshin gratë. Doja të këndoja) Pastaj nuk mund ta mbyllja gjyshin tim)) Ai shëtiste nëpër figurat e tjera dhe këndonte "Baaarynya barynyayaya!" Në fillim ata hëngrën me zë, pastaj më fort. Ai nuk mund të mbante mend fjalë të tjera, por me të vërtetë donte të këndonte. Dhe për të kërcyer:-) Këmbët e dehur nuk iu bindën dhe ai vetëm u ul lehtë, me sa duket duke u përpjekur të kërcejë në një pozicion ulur. Në mes të argëtimit të gjyshit, aranzhimi u ndal.

U ula dhe më në fund pashë dorën time të djathtë të plotë. "Timeshtë koha për t'u lidhur me vizitën e ngjarjeve të tilla" - atëherë mendova. Por unë nuk e bëra:-) Dhe i vizitoj ata edhe sot e kësaj dite. Tashmë më i qetë për gjithçka që dikush arrin të përjetojë si deputet. Nga rruga, pas këtij aranzhimi, doli që gjyshja e klientit quhej Marusya. Rezulton se ky gjysh është stërgjyshi i klientit. Ai ende shqetësohej për mbesën e tij Maruska. Dhe çfarë saktësisht i ndodhi asaj, nuk e kuptova.