Zhvillimi Përmes Frikës Apo Interesit?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. E modifikuara e fundit: 2023-12-17 15:53

(Në fund të anekdotës!)

Që nga fëmijëria, ne jemi mësuar të zhvillohemi përmes frikës. Vëmendja jonë është përqëndruar në gabimet, në shkollë ata theksuan me ngjitje të kuqe atë që ne bëmë gabim, atë që duhet riparuar. Doli se nëse puna nuk ishte një A-plus, kur nuk kishte asgjë për t'u ankuar fare, atëherë vëmendja jonë ishte tërhequr domosdoshmërisht nga gabimi. Ata theksuan se nuk është bërë mirë, por është bërë keq. Dhe nuk është për t'u habitur që tashmë në moshën madhore, ne e trajtojmë veten në të njëjtën mënyrë. Nëse jo gjithçka është perfekte (dhe kur ndodh?), Atëherë ne jemi të ngarkuar me gabimet tona. Ne po i përjetojmë ato plotësisht. Dhe nga pjesa e punës, jetës, ku kemi suksese, ne largohemi, si ajo që ka për t'u çmontuar, mirë, funksionoi dhe funksionoi, por ne mësojmë nga gabimet!

Si rezultat, ne i mohojmë vetes përvojën e suksesit, krenarisë, gëzimit për atë që ndodhi. Ne shpesh dhe shumë presim për kritika dhe, më e rëndësishmja, ne kritikojmë veten. Ne vazhdojmë me pyetjen: çfarë kam bërë gabim? Ky është zhvillim përmes frikës.

Në gestalt, kur analizojmë punën terapeutike të njëri -tjetrit, ne përqëndrohemi në atë që doli mirë dhe i përmbahemi parimit se puna më e mirë ka ndodhur që mund të ndodhë në këtë periudhë kohore, thjesht sepse ka ndodhur, dhe gjithçka tjetër është fantazi për të ardhmen ose e kaluara.

Pjesa ime nënçmuese i ka rezistuar prej kohësh këtij parimi. E zhvlerësova edhe këtë))

Dhe tani puna ime u çmontua. Theksuan pikat e forta, diskutuan lëvizjet alternative. Analiza e përfunduar. Ulem dhe ndjej një lloj mosbesimi ndaj gjithçkaje. Bej nje pyetje. A nuk është e dëmshme të përqendrohesh në pikat e forta gjatë gjithë kohës, a nuk do të të çojë kjo në vetëbesim dhe një ndalesë në zhvillim, në momentin kur dëshiron të thuash me vete: Unë jam i ftohtë gjithsesi, nuk ka asgjë për të përmirësuar më tej ? Unë vërtet e kisha atë frikë. Doli se zhvillimi nuk ka gjasa të tejkalohet, pasi zhvillimi nuk është asgjë më shumë se një dëshirë për të mësuar gjëra të reja. Një nevojë krejt e natyrshme që do ta bëjë veten të ndihet nëse jeni në kontakt me veten. Në të njëjtën kohë, zhvillimi do të ndodhë në një mënyrë krejtësisht të ndryshme, më të këndshme, përmes interesit. Dhe në fund të fundit, ky është një perceptim thelbësisht i ndryshëm i botës.

Në rastin e parë, ne jetojmë me frikë, duke fajësuar veten dhe bëjmë diçka duke u përqëndruar në gabimet, në papërsosmërinë tonë.

Po, suksesi vjen edhe në këtë rast, por cila është shija e tyre?! Asnjë, ne nuk e vërejmë atë, sepse përqendrohemi në gabimet, duke u larguar nga përvoja e suksesit, e forcës sonë.

Dhe në rastin e dytë, zhvillimi kalon përmes interesit dhe qëndrimit, diçka si: po, unë tashmë mund ta bëj këtë, jam i mirë në këtë, por jam i interesuar për diçka të re, dua të mësoj.

Këta janë dy njerëz të ndryshëm … dy qëndrime krejtësisht të ndryshme ndaj vetvetes.

Pasi diskutova për këtë çështje, një ndjenjë shumë prekëse lindi tek unë. Unë u befasova dhe u kënaqa kur mendova: çfarë lumturie është që ju mund ta bëni këtë me veten tuaj … aq me kujdes, përmes vëmendjes, para së gjithash, për forcën tuaj bëhet edhe më e qëndrueshme.

Unë jam akoma duke u mësuar me idenë se ju nuk mund të p *** eni veten moralisht dhe të merrni atë që dëshironi. Dhe anekdotë për të

Njoftimet u postuan në qytet se do të vinte një cirk me krokodilët fluturues. Të gjithë u habitën dhe prisnin shfaqjen. Dhe këtu është performanca. Krokodilët e vegjël sillen në arenë dhe ata me të vërtetë disi fluturojnë nën kube. Një nga krokodilët ulet mbi supet e një vizitori, i cili i thotë atij me admirim:

- Krokodil je shumë i ftohtë, fluturon! Uau! Si e bëni ju atë?

Për të cilin krokodili psherëtin dhe i pëshpërit vizitorit në vesh:

- Oh, ju nuk e keni idenë se sa f ** k jemi këtu …