Çfarë Ndodh Në Terapi?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. E modifikuara e fundit: 2023-12-17 15:53

Çfarë ndodh në terapi? Cfare po ndodh? Klienti hyn në zyrë dhe ulet në një karrige. Zyra është e zbehtë, dritat janë fikur. Easiershtë më e lehtë në këtë mënyrë. Ne ulemi përballë njëri -tjetrit. Jo miq, jo të njohur.

Kush jemi ne me njeri tjetrin? Formaliteti më dëshpëron pak, dua të jem pjesë e një tërësie të vetme, dua zbulime dhe thellësi, por kjo është e imja. Vështrimi është i largët, sikur në vend të meje të ketë një llambë të ndritshme, një vështrim pak të ngushtuar. Diçka fillon të ndodhë. Disa e quajnë një aleancë terapeutike, disa e quajnë një marrëdhënie psikoterapist-klient, ka shumë shpjegime për këtë. Për mua ky moment është si momenti kur bie në gjumë. Ky moment, i cili është aq i vështirë për tu kapur, i cili vazhdimisht ju shmanget. Ky është ai fraksion i sekondës, pas së cilës gjithçka nuk është më e njëjtë si më parë. Në këtë pikë, diçka fillon të ndodhë. E ndjej dhe nuk gjej asnjë shpjegim për të. Ndoshta nuk ka ardhur ende koha për këtë. Në këtë moment, unë filloj të ndiej se jam duke hyrë në një dimension tjetër (dimensioni i ndërgjegjes), në të cilën gjërat fillojnë të ndodhin, të cilat në fund të fundit quhen psikoterapi.

Cfare po ndodh? Unë shikoj që klienti gradualisht bëhet vetvetja.

Një herë, i thashë: «Përdore këtë orë si një mundësi unike për të qenë vetvetja. Do të pranoheni ashtu siç jeni, pa refuzim dhe pa kritikë, pa dënim. Thjesht do të jesh vetvetja . Një buzëqeshje shfaqet në fytyrën e saj. Ajo me të vërtetë i përshtatet klientit tim, ai lulëzon. Trishtim, frikë, siklet, turp. Më vjen turp të jem vetvetja. Ashtë turp të jesh vetvetja kur dikush të shikon. Por këtu është e mundur. Dhe në atë moment diçka ndodh. Likeshtë si një re që gradualisht depërton në zyrë dhe mbush të gjithë hapësirën. Ajo hyn në mushkëritë tona dhe ne fillojmë ta thithim atë. Ne bëhemi ajo, dhe ajo bëhet ne. Kjo re shërben si një mjet shkëmbimi, një lloj tampon, midis meje dhe klientit. Komunikimi ynë zhvillohet përmes tij. Në këtë re lind diçka që më vonë, kur klienti të largohet nga zyra, do të bëhet vetvetja. Ai do ta marrë me vete dhe do ta marrë për vete. Edhe pse ishte e tij që në fillim.

Somethingshtë diçka që është e mbushur me diçka të vërtetë që ne aq shumë dëshirojmë ta gjejmë në takimet tona, kjo është diçka që është varrosur thellë brenda. Reja është shumë e butë, nuk ndihet, është e padukshme, mund të ndihet vetëm. Kjo substancë delikate hap portat prej çeliku të shpirtrave tanë dhe nxjerr nga atje atë që ne po kërkojmë, dhe në sasinë që mund të marrim jashtë mureve të zyrës. Ajo na shtrin me kujdes thelbin tonë të fshehur, veten tonë, natyrën tonë dhe na heq maskën, na heq kostumin e karnavalit.

Çfarë ndodh në psikoterapi?

Ka shumë interpretime dhe shpjegime të asaj që po ndodh. Secili ka përgjigjen e vet, përgjigja do të jetë individuale dhe do të vijë në formën që është më e përshtatshme për ne për të mësuar.

Për mua, ka të bëjë me të kuptuarit se kush jam, pse jam dhe pse e gjithë kjo. Për mua është të jetë. Që unë të jem në dijeni të kësaj. Për mua, është e gjallë.

Vëmendja ime është tërhequr gjithmonë nga ndërveprimi midis klientit dhe terapistit.

Çfarë ndodh në mes kur një klient blen atë që dëshiron të blejë?

Reja është ende në dhomë, është ende në ne. Ne e thithim atë dhe jemi të barabartë përmes tij, në këtë moment jemi afër. Dyshimet dhe frika, turpi dhe trishtimi, gëzimi dhe e qeshura e humbur prej kohësh, e qeshura që u ndërpre nga britma e prindërve, noton në re. Vite dhe dekada po mbyten në re, stuhitë dhe uraganet e shpresave të paplotësuara po tërhiqen atje, në re gjithçka zhduket pa lënë gjurmë dhe gjithçka ringjallet përgjithmonë. Reja bëhet këtu dhe tani, bëhet gjithçka dhe asgjë.

Unë shikoj klientin. Unë e shoh atë në këtë mënyrë, e pranoj në këtë mënyrë. Dhe mes nesh është diçka që e bën atë të lumtur. Si ndodh, nuk e di, thjesht e di që po ndodh. Unë shoh këtë buzëqeshje të sinqertë, shoh lot që më rrjedhin në faqe dhe më bien ndërsa vesa bie mbi gjunjët e mi. Në këtë moment, gjithçka bëhet e ndryshme, gjithçka merr veçori të ndryshme, kuptime të ndryshme dhe role të tjera caktohen, gjithçka bëhet ajo që dëshiron të jetë.

Cfare po ndodh? Nuk ka shumë rëndësi. Unë jam ulur përballë, klienti është ulur përballë. Ne themi se jetojmë këtë jetë të shkurtër së bashku. Dhe kurrë nuk do të jemi më të njëjtët. Gjithçka do të mbetet në një re që do të zhduket në momentin që dyert e zyrës mbyllen pas nesh.

Diçka ndodhi.