Si Formohet E Drejta Për Të Qenë

Video: Si Formohet E Drejta Për Të Qenë

Video: Si Formohet E Drejta Për Të Qenë
Video: Shqipëria ç´ka qenë, ç´është e ç´do të bëhet | Sami Frashëri 2024, Mund
Si Formohet E Drejta Për Të Qenë
Si Formohet E Drejta Për Të Qenë
Anonim

Ju keni të drejtë të jeni / ekzistoni.

Jeni të mirëpritur këtu në këtë tokë.

Te ndjej dhe qendroj ketu me ty.

Ju keni të drejtë të kontaktoni.

Unë të dua.

Unë jam i vëmendshëm për të shprehur ndjenjat tuaja.

Kjo është te drejtat, të cilën fëmija e përvetëson / nuk e fiton, duke kaluar nëpër një fazë të tillë të zhvillimit si struktura e Ekzistencës, të cilat pasqyrohen drejtpërdrejt në jetën e tij të mëvonshme dhe formimin e strukturave të mëvonshme të personazheve.

A janë të njohur për ju këto mesazhe? Sa shpesh i keni dëgjuar ato nga prindërit tuaj si fëmijë? A u ndjetë të sigurt, a u ndjetë të nevojshëm, a e ndjeni vendin tuaj dhe veten?

Shpesh, për ndonjë arsye, ne nuk mund ta përvetësojmë vetveten të drejtën për të qenë, të drejtën për të kontaktuar, nevojë, dashuri, dëshirë dhe vazhdojmë të kërkojmë për veten dhe vendin tonë, të kërkojmë siguri, t'i duam dhe të mos i marrim ato.

A ndiheni të dashur dhe të pranuar vetëm sepse ekzistoni? Apo vazhdoni të provoni vlerën tuaj tek të tjerët, apo ikni nga kontaktet?

Fëmija fiton përvojën e ekzistencës dhe pranimit kur është ende në barkun e nënës, dhe pastaj pas lindjes me ndihmën e nënës, familjes dhe botës në tërësi. Ndjenja e të qenit i kërkuar, i pranuar, i dashur, të kesh një vend dhe të jesh i sigurt depërton thellë brenda fëmijës dhe kalon gjatë gjithë jetës së tij. Nga kjo, ai formon konceptin bazë për veten dhe qëndrimin e tij ndaj botës.

Isshtë e rëndësishme që fëmija të ndihet i sigurt, fizikisht, emocionalisht dhe mendërisht. Nëse gjatë muajve të parë të shtatzënisë gjithçka shkoi mirë për fëmijën, atëherë ai ndjen se bota po e pret atë, se ai është i nevojshëm dhe i dëshiruar, dhe më pas ai ndjen dhe arrogon me veten T R DREJTN T T BE JET në këtë botë. Ndihet i dashur dhe i pranuar vetëm sepse ekziston, gjë që çon në formimin pozicion i shendetshem në kuptimin e vetes dhe të botës.

Sidoqoftë, nëse gjatë muajve të parë të shtatzënisë fëmija përjeton trauma emocionale ose fizike (kur diçka i ndodh nënës në nivel fizik ose emocional), atëherë fëmija fiton një ndjenjë refuzimi, ngjarja traumatike përjetohet si një kërcënim për jetën, dhe për këtë arsye çon në një ndjenjë të jetës së pasigurisë së plotë, mosbesim ndaj stabilitetit të realitetit. Në të njëjtën kohë, ai ka një pyetje: "A kam të drejtë të jetoj?"

Në të ardhmen, fëmija fillon të formojë një pozicion mendor ose pozicion emocional.

Pozicioni mendor (i hershëm) formohet nga transferimi i energjisë nga trupi në kokë. Kjo e ndihmon atë të zvogëlojë dhe përballojë ndjenjat e ankthit, dhimbjes dhe dëshpërimit, por ai e paguan këtë duke ikur nga kontakti me nënën e tij, njerëzit e tjerë, dhe më pas botën në përgjithësi. Në botën e të rriturve, ky fëmijë përballet me përvoja të tilla si mosdashja, mosdashja, padobia në këtë botë. Bota është e pasigurt, jokompresuese. Duke u rritur, ai nuk jeton një jetë të plotë, privon veten nga përfshirja emocionale në jetë dhe zgjedh botën e arsyes. Kjo është një zgjedhje në favor të "largimit" nga jeta.

Pozicioni emocional (vonë) formohet nga transferimi i energjisë nga koka në trup, kur fëmija kapet në marrëdhënie, zhytet në emocione, përfshihet maksimalisht në botë, sikur përpiqet të sigurohet për ekzistencën e tij dhe ekzistencën e botës. Energjia duket se del jashtë kokës dhe kjo çon në vështirësi në të menduarit qartë në situata dhe marrëdhënie stresuese. Në kontrast me pozicionin mendor, "Unë" ndihet në trup dhe dëshira për kontakte. Në moshën e rritur, kjo përkthehet në një marrëdhënie të varur emocionalisht. Kjo është një zgjedhje në favor të fluturimit aktiv në jetë.

Këto pozicione, të zhvilluara në analizën Bodynamic (L. Marcher, E. Jarlnes), i referohen fazës së hershme të zhvillimit të fëmijës - Struktura e Ekzistencës, dhe manifestohen në pushim, e ashtuquajtura lidhje reciproke, kur fëmija përballet me një dilema: të heqësh dorë nga një impuls, burim, marrëdhënie për të mbajtur kontakte me veten (pozicioni i hershëm), ose të heqësh dorë nga kontakti me veten për të ruajtur vrullin dhe marrëdhënien (pozicioni i vonë). Shtë një reflektim i mënyrës se si fëmija përpiqet të mbajë kontakte me veten dhe të tjerët.

Recommended: