"Ne Jemi Kaq Budallenj!" Autokritika Dhe Pakënaqësia

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. E modifikuara e fundit: 2023-12-17 15:53

“Sa budallenj jemi! Këtu kemi nevojë dhe ku kemi shkuar?! - Dëgjoj, duke qenë në qendër tregtare. Unë kthehem me këtë pasthirrmë dhe shoh një grua që i drejtohet një djali 2-3 vjeç. Ajo dhe nipi i saj dhe vajza e saj, nëna e djalit zbriti shkallët dhe dalja ishte e drejtë.

Gjyshja e tha këtë, duke e quajtur veten, dhe vajzën dhe nipin e saj budallenj.

Kjo frazë më goditi pak. Ndjeva një bezdi të lehtë saqë është kaq e zakonshme që shumë veta të kritikojnë veten, duke e quajtur veten "budalla", "budalla", "sorrë", "i ngathët", "humbës (tsa)", "baltë", "mediokritet", " budalla ", etj NS.

Po, është për të ardhur keq që nga fëmijëria e dëgjojmë këtë në adresën tonë nga të dashurit, nëna, babi, gjyshet, gjyshërit, hallat, xhaxhallarët, etj. Dhe pastaj nga mësuesit e kopshtit. Dhe pastaj nga mësuesit në shkollë.

Dhe kështu ne mësohemi të trajtojmë veten në të njëjtën mënyrë.

Dhe kështu është zakon të kritikosh, dënosh, të akuzosh veten.

Dhe është kaq e zakonshme të jetosh me këtë qëndrim jo të mirë ndaj vetes.

Dhe ndonjëherë nuk është e mundur për ne të mendojmë nëse fjalë të tilla na mbështesin?

A ndihmojnë ata për të korrigjuar një mbikëqyrje, një gabim?

Çfarë duam të dëgjojmë në këtë moment? A është kritikë?

Apo jeni fjalë mbështetëse, se gjithçka është mirë me ju, që ndodhi rastësisht, që ndodh që ndoshta tani jeni të mërzitur për diçka ose të lodhur dhe prandaj vëmendja juaj është e shpërndarë?

Dhe nëse dëgjojmë kritika, atëherë çfarë ndjenjash hasim kur e dëgjojmë këtë në adresën tonë? Dhe ia thua vetes këtë?

Me turp dhe faj.

Ashtë turp që jam një lloj i keq, që kam gabuar për diçka.

Ashtë turp që jam një lloj mediokër, nuk kam marrë parasysh diçka.

It'sshtë turp që jam një budalla, kam humbur diçka.

Këto ndjenja janë toksike.

Ata na sinjalizojnë se duhet të përmbushim pritjet e dikujt.

Pse duhet, dhe pritjet e të cilëve, megjithatë, nuk janë të qarta.

A mendoni se këto ndjenja na ndihmojnë të përballojmë situatën më shpejt dhe më mirë?

Kur futemi në përvoja, dhe faji dhe turpi janë përvoja të vështira dhe të pakëndshme, atëherë në këtë moment intelekti ynë "fiket".

Ndërsa jemi në përvoja, intelekti ynë nuk është i disponueshëm për ne.

Prandaj, sa më shumë që dëgjojmë kritika, pakënaqësi dhe dënime në adresën tonë, aq më gjatë qëndrojmë në përvojë. Dhe aq më e vështirë është për ne të korrigjojmë situatën shpejt dhe saktë.

Prandaj, shumë shpesh gjëja e parë me të cilën punoj me klientët është fakti që unë ndihmoj për të ndryshuar qëndrimin e klientit ndaj vetes.

Ky qëndrim i keq dhe i pambështetur ndaj vetes është rrënja e shumicës së vështirësive në marrëdhëniet me njerëzit e tjerë.

Çdo gjë tjetër është ndërtuar mbi këtë qëndrim ndaj vetvetes.

Mënyra se si lidhemi me veten është se si i lejojmë njerëzit e tjerë të lidhen me veten.

Kështu zgjedhim një partner, punë, rreth shoqëror.

Kështu e trajtojmë partnerin tonë.

Tek fëmijët tanë. Për njerëzit pranë nesh.

A ndihmon që marrëdhënia të jetë e këndshme për ne? I afërt, i ngrohtë, mbështetës dhe i dashur?

A është mirë për ne në një marrëdhënie të tillë?

Më duket se të gjithë nga kjo kritikë në një lidhje janë të këqij.

Nëse e njihni veten në këtë përshkrim, atëherë para së gjithash, do të doja t'ju them se ju kuptoj dhe simpatizoj me ju.

Më vjen keq që na u desh të dëgjonim fjalët e kritikës në një kohë kur kishim nevojë për mbështetje.

Por gjithçka është e rregullueshme!

Si mund ta ndihmoni veten?

Çfarë mund të filloni të bëni vetë?

Si mund të filloni ta ndryshoni këtë?

Së pari, vini re se po e bëni atë. Vëreni dhe pranojeni.

Duke i thënë vetes diçka si më poshtë: “Po, jam mësuar të kritikoj veten, të dënoj veten. Dhe unë dua të ndryshoj qëndrimin tim ndaj vetes”.

Të gjitha ndryshimet fillojnë me pranimin ose pranimin e asaj që është.

Hapi tjetër është që kur të vini re se keni kritikuar edhe një herë veten, jeni qortuar, dënuar, atëherë gjeni fjalë mbështetëse për veten tuaj.

Për shembull, duke thënë sa vijon: “Po, kam gabuar. Po, më ka munguar diçka. E bëra pa dashje. Ndoshta, unë u hutova nga diçka dhe u hutova për shkak të kësaj. Nuk mund të marr parasysh gjithçka. Unë mund ta marr këtë në përvojën time. Dhe merrni parasysh këtë për të ardhmen.

Në fund të fundit, kur fillojmë të akuzojmë dhe kritikojmë veten, shpesh nuk i japim vetes mundësinë për të tretur atë që ndodhi dhe për ta përkthyer atë në përvojën tonë. Për ta marrë parasysh herën tjetër.

Pra, ne ishim në gjendje të mbanim veten pasi kishim kohë për të kritikuar veten.

Tashmë është mirë që ata mbështetën!

Hapi tjetër është që në një moment ne do të jemi në gjendje të ndalemi nga kritikat dhe në vend të kësaj të themi fjalë mbështetëse për veten tonë.

Dhe kjo do të jetë fitorja juaj e vogël!

Për më tepër, sa më shpesh të ndaloni veten nga autokritika dhe vetë-shpifja, aq më shumë ky rrjet i ri nervor do të ankorohet.

Dhe me kalimin e kohës, ky zakon i ri vetë-mbështetës do të bëhet po aq i zakonshëm për ju sa dikur e qortonit.

Këmbëngulje ndaj jush dhe qëndrim i mirë ndaj vetes!

A ju ndihmon në jetë nëse qortoni dhe dënoni veten?

Ju lutemi ndani, do të jem shumë mirënjohës për reagimet tuaja!

Shpesh ndodh që është e vështirë të ndërmerren këto hapa pa ndihmën e një psikologu.

Nëse keni nevojë për mbështetjen time, ju lutem më kontaktoni!

Do të jem i lumtur t'ju ndihmoj të zgjidhni situatën tuaj dhe të gjeni mënyra të mundshme për të dalë prej saj!

Deri herën tjetër!